DDA – czy to ja? Recenzja książki

Nie była to pierwsza książka o tej tematyce, którą przeczytałam, i pewnie nie jest ostatnią. Zawsze dociera do nas coś w inny sposób, ponieważ każdy autor przekazuje swoją wiedzę w unikalny sposób.

Autorzy, Cezary Biernacki i Anna Maria Seweryńska, mają trzydzieści lat doświadczenia w pracy psychoterapeutycznej z osobami DDA i DDD. Na początku książki wyjaśniają, czym jest syndrom DDA i DDD oraz jakie są jego konsekwencje w dorosłym życiu.

Bardzo podobał mi się fragment o cechach dorosłych dzieci alkoholików, zawierający listę cech osób wzrastających w rodzinach dysfunkcyjnych z możliwością zaznaczenia, na ile się z nimi identyfikujemy. Do listy tych cech dołączone są również komentarze autorów.

Część trzecia to historie: Ewy, Adama, Marysi i Janka. Uważam, że poradnik dla DDA/DDD powinien obowiązkowo zawierać takie historie, aby łatwiej było przełożyć teorię na doświadczenia życiowe i zrozumieć, że nie jest się osamotnionym.

Część czwarta to “Autorefleksja” – co jest naprawdę świetnym pomysłem autorów. Choć na początku pomyślałam, że jest to bardzo krótka część i na autorefleksję autorzy mogli przeznaczyć więcej stron, to doszłam do wniosku, że refleksje mają to do siebie, że nie są długie, a poza tym zostaje większe pole do działania dla czytelnika.

Nie była to może najciekawsza książka o DDA, jaką przeczytałam, ale z pewnością ma skompresowane wszelkie przydatne i wartościowe treści, zwłaszcza dla kogoś, kto dopiero rozpoczyna tę drogę (jest nawet fragment poświęcony temu, czym jest psychoterapia i jakie są jej nurty – “O co chodzi w psychoterapii”). Poradnik nie przeraża ilością stron i trudnymi pojęciami – jest przystępny dla każdego i taki właśnie powinien być.

Polecam każdemu, kto dorastał w rodzinie z problemem alkoholowym lub dysfunkcyjnej – niestety jest to dość powszechny problem w naszym społeczeństwie.

Recenzja powstała w ramach współpracy recenzenckiej z Wydawnictwem Sensus.

Pozostałe moje recenzje książek znajdziesz tutaj.